Müzik Kutusuna Benzer Hayat

Güzel müzik önce kulaklarına dolar insanın. Sonra ciğerlerine... Ardından kalbine. Kalp onu bir iki ritm düzenlemesinden sonra dile atar kan yardımıyla, belki de parmak uçlarına. Sözlerini söyletir, içinden geçen o minik harfleri birleştirir. Aslında dinlediklerin müzik değildir. Yaşamındır. Tecrübelerini düzenleyendir. Bilinçaltına attıklarını tetikleyip, uyandırandır... Kimi çocukluğunu hatırlatır, kimi aşkını, kimi hani o tadını unutamadığın komşu yemeğidir kulaklarından ağzına gelen birden. Kimi gözyaşıdır derin bir iç çekişin ardından gözlerinden süzülen. Kimi iki kadeh içkidir, birkaç bira belki de. Olmadı bir tektir yanında mezeyle birlikte. Bazıları gördüğün en güzel manzaradır kulaklarından gözlerine giden. Bazense hiç tanımadığın insanların gülüşlerini görmektir. Ritme uyan vücut hareketleridir. Sokak sanatıdır bazıları, bozuk para seslerine eşlik eden. En güzel kokudur seni olduğun yerde bitkin düşüren koklamaktan. Kulaklarından burnuna... Sinirlerini tetikleyen bahar kokusudur kimi. Bazıları sevgili kokusudur. En harikası belki de... Sıcacıktır bazıları, soğuk ya da. Kar taneleri düşerken ellerine... Yağmur damlarken saçlarının arasına... Kimisi uykudur en tatlı anında. Deniz kıyısıdır. Orman serinliğidir... 

Müziğin seni nereden tetikleyeceği kalbine doldurduklarındadır. Yine de hayatın her yerindedir. İlk ağlamadır, son nefestir. Bazıları doğum, bazıları cenazedir...